Burası.
Blogumu özledim. İki günde hemde. Sıfır noktam benim. Ben'lerimden biri. Bu beyaz sayfaya ne alışmışım bu kısa zamanda. Bu camda kendimi görürken, kendimle yüzleşirken çıktığım yolculuklar, benim için önemli. Kendimle, kendime doğru yürürken.
Birde okuduğum insanların yolculukları. Gizlice, birbirimizin ruhu duymadan, aynı yollarda yürüdüğümüz kalpler, ruhlar. Hem çok özel, hem çok genel.. Kelimeler, hepsi emek verilmiş, düşünülmüş, yaşanmış, hepsi değerli.
Kısacası seviyorum, burdayım.
posted by deepness at 23:01
6 Comments:
Deepness, ne güzel yazmışsın.. Dün okusaydım, bana da faydalı olurdu.. Ben de kendi kendime faydalı oldum ama :)
doğru kararı verdiğine inanıyorum Ufuk.. Uzun ya da kısa bir ara vermiş olarak nitelendirmek istiyorum, tekrar güzel kelimelerini okuyabilmek için.. (çok bencilim :) )
Sağol..
bloguna renk gelmis deep.. hayir ola insallah :)
wizkid; hepimizin hayatı, bir renk rezervi aslında. Bazen ışık prizmalarına ihtiyacımız olduğunu kabul etmemiz gerek. :)
haklısın ozo; günlük rollerimizden uzak, sadece kendimizi yazmayı hedeflerken, bundan uzaklaşıyoruz galiba zamanla. Buna rağmen, uzaklarda bir yerlerde veya iki apartman ötede bir evde, birinin, kelimelerimizi okuyor olması ve bundan duyduğumuz tuhaf zevki, lezzeti, gündelik mantık ve kurallar silsilesi ile açıklamak zor.
Yorum Gönder
<< Home