Pazartesiye kalanlar..

Adamakıllı bir türkçe rock konseri izlemeyeli çok olmuştu. Cumartesi gecesini bu emelimi gerçekleştirme arzusundan yanarak, soğuğa rağmen dışarı attım kendimi.. Arkadaşlarla eski türk filmi karelerinden kopmuş gibi duran bir mekanda birşeyler içtik önce. Masalarda “Ses” dergisinin 1965 yılı sayısı scan edilmiş, çoğaltılmış, menu gibi duruyor. Bir de reşat Nuri Güntekin’in “Acımak” isimli romanı duruyordu masada. Onu da cafenin konseptinin bir parçası sandım ama sonradan onu arkadaşlardan birinin okuduğunu öğrendim. Lacivert kadife kumaşlı, oymalı kakmalı ahşap koltuklarda gömüldük, içerisi sıcak da olduğundan neredeyse, uyku moduna geçmeye ramak kala, kalkmayı uygun gördük. Sert rüzgar yerini deli gibi bi yağmura bırakmışken, konserin yapılacağı bara geldik. Biletin üzerinde 21:03 de başlayacağı yazıyordu konserin. Amatör rock grubu, profesyonel meslektaşlarına özenerek 27 dakika geç rötarlı çıktılar sahneye. Biraz Duman, biraz Kargo ve biraz da Manga tadındaydılar. Grubu tanıyanlar, grup üyelerinin Haluk Levent ve Kıraç’ı n tarzını benimsemediklerini dipnot olarak eklediler. Onlar da eksik olsundu artık. Rock müzik sevmenin tanımı, kafa sallamak, salaş giyinmek , bol bol sigara tüttürmek ve hepsi yanında alkolü de fondip yapmakla hayat buluyordu bu mekanda. Haa bir de saçlar yağlı gibi bir görünümde olursa daha rocker görünülüyor. Güzel müzikleri, ustalarının kendi sesinden dinlediğim bu barda, nedense aynı tadı alamadım gecede. Ses düzeninde bir sorun olmalıydı, gürültüden başka birşey duymuyordum çünkü. Karışık bir dinleyici kitlesinin ortasında, kusur arayıp duruyordum zaten. Kimi ayakta, kimi sarmaş dolaş, yanan sigarası kimseye değmesin diye zerafetle tutanlar, sıkışıp kalmış masaların arasından geçmeye çalışanlar, çerez tabağında sevdiği kuruyemişin araştırmasına gömülmüş olanlar, sol elinin yüzük parmağında iz yapmış yüzük yeri boş olduğu halde bekar takılan tipler, dibi görülen sayısız alkol şişeleri arasında gece ilerledi durdu. Aklımda şu sözlerin tadı, melodisinin alıp götürdüğü yolculuklar vardı.


“İlk defa bu sabah
Paramparça hayatım bir bütün
Sadece bir gece seninle eksiksizim.”

Zaferlerim / Demir Demirkan