seviyor, sevmiyor.

Sen yanımda yoksun ya, gerçekle sanalın farkını ortadan kaldırmak isteyişim bu yüzden.Sana ulaşabilmek için..Gerçeğin doyuruculuğunu, acımasızlığını, sanalın sınırsız özgürlüğünü yaşamda birleştirmek ve hissetmek. Uçurumun kenarındayken adımını attığında hissettiğin boşluğun, heyecanı ve korkuyu getirdiği gibi. Gözyaşlarını sessizce bırakırken, acının ve rahatlamanın beyin hücrelerine dolması gibi... Siyah ve beyazın birbirini tamamlaması ve birbirine dönüşümü gibi..

Yanımda olsan sen, herşey daha iyi olacak sanki, bunun daha doğru olduğunu düşünüyorum ve istiyorum. Günler ürkek bir heyecanla geçecek.Bilmecelerin çözümü dökülüverecek önüme. Sır perdeleri ortadan kalkacak.

Yanımda olduğunu düşlüyorum ve bu his öyle gerçekki.. Soyutun içinde somutun vücut bulması ve akıllara sığmaması gibi.

Zaman geçiyor ağır ağır ve yokluğun daha da yeşeriyor, dallanıp vücudumu sarıyor, düşüncem zaten ele geçirilmiş.

İzin vermesem düşüncelerime, bu hissedişte.Sınırlar koysam sen hakkında kendime.Belki herşey daha kolay olacak. Yaşayacağım derin huzurun yanında, iç sıkıntıları, hesaplaşmalar, yanılgılar, doğrular, bir gün karşıma mı çıkacaklar mı dersin? Öne çıkan hangisi olacak? Engel olmam zor, her nedene bir cevabım var. Canım acısa bile, vız geliyor şu anda, pişman olsam bile görmezden geleceğim.

İnanabilsem senin doğruluğuna. Aslında hiç bir şeyi düşünmek, irdelemek istemiyorum. Hemen olmalı, hemen bitmeli, hemen yaşamalı.Heyecanım varken istiyorum. Kanatlarım olsa uçacağım yanına. Hafifçe rüzgarım meraklandırsın seni diye, bulutların arkasında olacağım bir zaman. Yüreğim ne kadar dayanırsa bu bekleyişe, o anda yanındayım, yüzünü çevirdiğinde, gözlerindeyim.