Yılbaşı kutlama sendromu...

Hey Blog, adamım,
Ne bakıyorsun?
Oturup yılbaşı hakkında birşeyler mi yazayım istiyorsun?
Senin sorunun ne?
Başka bloglara özeniyorsun bence.
Sakin ol, tmm, yazarım bir kaç kelime...

Kutlayıp duruyoruz işte bir yıl daha yaşlandığımızı. İçimizin çocuksu sevinçlerle dolması için bir bahane belki de... Dünyevi zevklere ait bir mazeret. 31 Aralık gecesi, deliler gibi içmesek de, evde oturup sıradan bir gece geçirsek de, eğleneceğiz diye dünyanın parasını extra masraflara ayırmasak da geçiyor işte. İnsan sevdikleriyle biraraya geliyor demeyin, bunu sık sık yapıyoruz da zaten. Neler var o gece, bol sıfırlı ikramiyelerin şans eseri yüzümüze gülecek olma ihtimali mi? 2006 Ülkü takviminin duvarda yerini alması mı? Siyah tüylü kuşlarımız hindiciklerin sofraları şereflendirmesi mi? Kar yağınca daha mı güzel olur? Kartpostallardaki pullu evlere mi döner şehirler? Ne gam, kutlamak için mail bombardımanına hazırlıklı ol... Gelen kutusunu işten çok kutlama mailleri dolduracak bu kez.

Benim bu faaliyetlerden zevk almadığım kesin. O gecenin de sıradan geçmesi için çaba göstermeme gerek de kalmayacak. Öylece akıp gidecek..

Yılbaşı gecesi değil de, 2 Ocak sabahı herkes işe gitmek için yollara dökülmüş ve otelleri boşaltmışken, ben Kadir’in Ağaç Evleri'nde kalmak isteyebilirdim ama. Kafa dengi bir arkadaşımla, ağaçların arasında, çook sessiz bir vadide, hele hele şimdi deli gibi yağmurlar da yağarken.. Sıcacık bir odada, çayları içerken... Hayaller mütemadiyen. (Bu lafı da nerden duydum ki? :) )

Kalabalığı da severim ama, hani İstiklal de üstüne üstüne gelir ya insanlar... Onu da garip bir şekilde ister ruhum arada..

Sonuçta tarih değişecek, işler tam gaz devam edecek, yeni projeler hayata geçirilmeye çalışılacak.. Kader mi, kısmet mi acaba...?