Üç nokta.

Bu yüzden hep, üç noktalar benimle birlikteler. Hep içimde kaldı kelimelerim, söyleyecek birşeylerim oldu, devamını getiremedim, içime sakladım, bir sonraki sabahı beklediler, gece olmasını, saatin dolmasını, kış gelmesini, çayın ılımasını, telefonun çalmasını, saçlarımın uzamasını, heyecanımın geçmesini. Devamı var demekler onlar. Bekleyecekleri, son an mıydı? ( kalbimin durmasını idi.) Bu kelimeleri görmemeliler, aralarda, başlıklarımda üç nokta olmamalı burda. O an çok geç olacak konuşmak için, yazmak için kelimeleri. Yaşadıkça anlamları olmaya devam edecek. Tıpkı bugüne kadar olduğu gibi.