Pesimist.Ve Gerçek.

Her gece oluşunda, zamanın tiktakları ilerlediğince kirleniyoruz ve daha da temizlenemez oluşa doğru hızla yaklaşıyoruz. Elle tutulur gözle görülür bir kirlilik bu artık. Hiçbir şey eskisi gibi değil ve olması için umutlardan daha sağlam daha gerçekçi dayanaklara, güvencelere ihtiyacımız olacak. Gücümüzün yetmediğini görüp çığlıklarla boyun eğmekten başka çaremiz olmadığını kabullenerek ölüp gideceğiz bu evrenden. İzliyoruz bir buğulu bir camın arkasında, kötülüklere dair yaşanımlar sırayla hepimizi yokluyor. İyilik güzellik kabuğuna sığındı ve kuytuya kaçtı artık.

Hepimiz insandık oysa, öyle doğmuştuk, bize öğretilenleri uyguladık, beyinlerimizin bedenlerimizi çıkmaz sokaklara sürüklediği, akla kulak tıkayarak, ellerin silahlara davranıp, şiddete cinayetlere soyunduğu nöbetlere kadar. El yordamı ile arayıp bulduklarımızı koruyamadık, üretemedik, saklayamadık. Erkektik, güç aldık köklerden, bittiğinde arayamadık kaybettiklerimizi. Acıttık zayıf olanı. Erkek olmak tüm soruların, en baştan verilmiş cevabı idi. Sustuk, ayrıca dinlemedik de. Kadındık, çamurda bir yudum su için çabaladık, köşelere itildik, yılmadık, mücadeleye devam ettik. Zaman geldi rolleri değiştik, varolmaya ve kazanmaya dair emeklerin suçlarını sırayla üstlendik.

Hiç birşey eskisi gibi değil ve mutluluğun izini aramaktan vazgeçtik, anlık sevinçlerle idare ediyoruz, anlamsız ve yoruculuğu alınmış gündelik kazanımlara bakıyoruz. İçlerimizde kirli bir oda inşa ettik, kötü düşünceleri oraya atarak temizlendik sanıyor, rahatlıyoruz geçici heveslerle.

Şimdilik öylece devam ediyoruz, bekliyoruz.

"Herkes nasıl göründüğünü biliyor, gene de kim olduğunu sadece bazıları biliyor."

edit: bu post yazıldıktan bir saat sonra, bir insanın hayatına başka bir insan son verdi... Sadece bu.