İklimler

İklimler’i sonunda izledim. Beklediğime değdi gerçekten ve Nuri Bilge Ceylan ın gene kendine has yorumu ve anlatımıyla güzel bir film izledim. Başından itibaren içindeki ruh dinginliğini hissettiriyor film ve içerdiği sükunet sakinlik izin verdiğiniz anda içinize işlemeye başlıyor, akıp gidiyorsun bir buçuk saat boyunca. Çekim açıları ve sıra dışı detayların öne çıktığı kareler, bir bu yönetmenin filminde var bir de izleyebildiğim Uzakdoğu filmlerinde bana göre. Doğallığı ve güncelliği de elden bırakmıyor bu arada usta. Fotoğraf, kar, Kaş, İshakpaşa Sarayı, salaş otel odası, Doğubayazıt, üniversite ortamı… Diğerlerinin yalnızlığın sıkıcı olacağını düşünerek endişelenmeleri. Yersiz kahkahalara sığınmalar. Sigaranın, her derin nefes alışta yanan kâğıdının çıtırtısını duymak. Komidinden çıkarttığı çekmeceye başını koyarak uyuyan bir adam. Sanırım boynunun tutulmasını engelliyor böylece. En kötüsü de sabahları telefonla uyanmanın boşluğu ve insanı negatif yapan gerginliği. Senaryo tanıdık gelebilir ama birşeyler kesinleştirmek için bir kez daha izlemek gerek derim.