İthaflar...

Mutluyduk…
Çikolataya ihtiyacımız yoktu.
Güneşimiz batmadı yüzümüzde.
Cocukluğumuzun büyümüş hali gibiydik.
Güzel, ilk defa bu kadar anlamlandı.
İyi, sıradanlığına veda etmişti.
İçimde acın, yüzümde hüznün
Ölümsüz.
Bu beden bir göç müptelası.
Savrulan bir tutam toz,
Kalbine uzanan bir yolcu.
Issız hayatımın ruyasından uyanırken,
Bahçelerinde Sana ulaşacaksam eğer,
Ölüme uyut gözlerimi.