Hable Con Ella

Aylardan sonra, istemeyerek, biraz isteyerek izlediğim ilk film, neden, dokunaklı ve kırılgan bir yapıya sahip olan kadın ruhunu ön plana çıkarmak zorunda? Bunu görmezden gelmeye ve bildiği halde bilmemeyi tercih eden erkek dünyanın, bu ruhu, umurunda bile olmadığını biliyor pek çok kadın. Kendi çemberlerinde, mecbur oldukları acıları çekmeye ve mücadele etmeye çalışan kadınların sessiz çığlıklarını, soğuk duvarlar engelliyor, gökyüzünde yokolup gidiyorlar.

Filme gelince, umudun hep varolduğunu, bildik konularla, sıradışı bir kurguyu birleştirerek anlatmaya çalışmış yönetmen. Pek çok sonuç var çıkarılabilecek, hangisini yakın hissederse insan kendine. Aşk filmlerde ve kitaplarda çizilebilen bir resim gibi, televizyonu ve sayfayı kapattığımız anda, kendi gerçek ve aslında sahte dünyalarımıza dönüveriyoruz. Onları da yazan insan zihni olmasına rağmen, günlük hayata taşımak da ruya demek ki... Ne ironi.

Hakikat bu ki, yaşamakla mükellef olduğumuz bu dünya günlerinde, yaşanılanların ve yaşanacakların bir yanılsamadan ibaret olduğu, ancak kalbimizdeki gerçek inancın kalıcı olduğunu anlamak zor değil.