Pekala...

İki gündür süren yağmur, özletmişti güneşi. Sahil bomboştu bugün öğle saatlerinde.
Bekledim. Bekliyorum.
Kumlara çizdim durdum baş harfini. Fotoğrafını çektim çizgilerin ama buraya koymadım.
Bir iki turist yürüdü gitti çıplak ayaklarıyla dalgalara basarak.
Bir başka kıtanın denize bakan kıyısında da, sahilde turistler yürüyordu muhtemelen.
İnsanların güneşi özlemeye devam ettiklerini biliyorum.
Muhtemelen birbirlerini de özlüyorlardı geçmişi olanlar.
Ofise döndüm, çalışmam lazımdı, gece uykum nasıl gelecekti, tatile biraz daha var.
Sonra telefonla konuştum.
Karanlık oldu. Güneş gidince üşüdüm. Ellerim buz gibi.
Unutmadım, direniyorum.
Akşam film izledim.
Uyumam lazım, okunacak kitaplar birikiyor.
Sabırlı olmak ne zor…
Susmak, sessiz kalmak gibi.