Pazartesi, Eylül 22, 2008

hiç.

Suni gündem çizintileri,
soğuk duvarlarda.
hala düşünebiliyorum kahretsin.

2 Comments:

Blogger Goddess Artemis said...

Düşünmeyi bırakabilsem, kendimi dünyanın en mutlu insanı ilân ederdim!

22/9/08 16:28  
Blogger Bâd-ı Sabâ said...

Gecenin bir karanlığında, sadece sessizlik ile berabersin, bir de rüzgar soğuk soğuk esiyor: Uzakta, şehrin loş ışığı görünmekte. İki yanağını, avucunun içine almışsın. Bu ışığın sıcaklığını duyumsamak gayretindesin, yüzünde. Umutsuz bir yutkunuş. Nafile bir bekleyiş.

24/9/08 19:19  

Yorum Gönder

<< Home