Pazar, Eylül 07, 2008

Ortağımdın.

Doğumumu yaşayan, paylaşan tek insan annemdi. Onunla doğdum, onun sayesinde bugündeyim. O artık yaşamımı da paylaşmıyor. Doğumun anlamı kalmadı böylece. Bu yüzden ölümüm, bir gün anlam ifade etmeyecek. Ben ölürken, annemin yanımda olmasını istemezdim, onun üzülmesine dayanamazdım elbette, kendi ölümümle onu üzmenin yanında, ölüm; anlamsızlaşırdı. Tesellim bu sadece bu gece için. Doğumumla ölümüm arasında bir yerde işte bu gün de…

İlhan İrem, Anlasana


Ayrılıkların da sonu var, bir gün çıkıp geleceksin
İçimde bir ümit var, yeniden seveceksin


Sensizliğin acısını, sen nereden bileceksin
Sen hiç sensiz kalmadın ki, mevsimleri saymadın ki

2 Comments:

Blogger GULTEINEN ENKELINI said...

annen iyi ki sensiz kalip mevsimleri saymadi :-(

7/9/08 22:43  
Blogger el*ff said...

en çok korktuğum bana bişey olması ve ardından annemin yaşayacakları ...
hayat...
üzgünüm...

14/9/08 02:12  

Yorum Gönder

<< Home