Perşembe, Ekim 02, 2008

En Uzağından Unutuşun.



Kitap, ilk sayfasında yazdığı üzere 10.08.2007 tarihinde, Afyon Kütahya karayolu üzerinde bir dinlenme tesisinden alındı. Okumaya epey zaman önce başlandı. Nihayet bitti ve kitaplıktaki yerine kaldırılacak bugün.

Sakin, kendi atmosferine usul usul çeken bir kitaptı bu. İsmiyle zaten kendini belli etmişti. En uzağından unutuşun... ne etkileyici bir çeviri. Unutuş. sık sık yazılarımda geçen bir kelimeydi bu. Patrick Modiano, ele geçiriyor dingin, kıpırtısız, sorusuz, bazen üşüdüğüm bazen de üzüldüğüm kelimeleriyle.

Artık eskisi gibi okuyamıyorum. Başucumda duran iki kitap yarım olarak duruyor, ayrıca arkalarında güzel yazılar olan 2008 yılı takviminden geçmiş günleri toplu olarak kopardığım yapraklar da, onlar da duruyor öylece. Yakında yeniden eski hızımı kazanmayı umut ediyorum. Unutmayı da. Beni unutan ama benim unutmadığım insanları unutmayı umut etmiyorum.

1 Comments:

Blogger Bâd-ı Sabâ said...

Okumaya başlayıp, bir süre sonra, rafa kaldırdığım kitaplar vardır. Ben buna demlenme diyorum. Geçen süre içerisinde, kahramanın ilerleyen sayfalarda neler yapabileceğini kurgularım kendimce. Bundan keyif alıyorum. Bazı kitaplar ise, kendisini bıraktırmıyor. Zaman el veriyorsa: Bir kaç gün içerisinde bitirmemliyim, o tür kitapları.

Ps.

Kitap, ap ayrı bir dünyada, yeni bir yaşamın anahtarını sunar bize. O yaşamın, tanrısı; biz oluruz. Kimin iyi, kimin kötü yaptığına biz karar veririz. Cezalandırılması gerekenleri, cezalandırmaktan geri durmayız. Ödüllendirilmesi gerekenlere ise, lâyık gördüğümüz en güzel hayatı bahşederiz.

3/10/08 16:12  

Yorum Gönder

<< Home