Belki ölmeden insan olunur.*

Bazen kendi elleriyle topladığı, bazen de satın aldığı adaçayını özenle demet yapmış ve sıralamıştı satmak için. Sosyetik semtin ara sokaklarına kurulan Pazar pazarına, uzak bir kasabadan geliyordu oysa sabahları millet uyurken. O kadar yaşlıydı ki, “haftaya görüşürüz” dediğimde, sanki onu göremeyecekmişim gibi bir hisse kapıldım kendi kendime. Gözlerim doldu, yürüdüm gittim sonra.




* : Erdem Yener, Belki.