Gelecek.

Mutsuzluğun kol gezdiği bu dünya üzerinde hala kendimize gülümseyebilecek bir şeyler, geleceğe umutla bakmamızı sağlayabilecek bir şeyler, sabah yeni güne keyifle uyanmamıza sebep olabilecek bir şeyler bulabiliyoruz. Acıları unutmak, yoklukları doldurmaya çalışmak, ir coşkuyla ıslanmaya çalışmak, yalnızlıklarla alışmak ve en çok da kendimizle mücadele etmek.
Belki de hiç bir şeyin anlamı yoktur, hepsi lezzetlidir, her şey için yorulmaya değerdir, yapılacak çok şey vardır, hiç biri ulaşılmaya değmezdir. Bilmiyoruz. Yaşayıp gitmek vazifemiz.


Deep not: hadi ben bugünlere alıştım, dışardaki yaşamı hissetmeye başladım diyelim, ya ilerisi ne olacak? O günler ne olacak, annem ve babam yine yanımda olmayacaklar, daha da kötüsü, şimdi sıcak ve taze olan tüm hatıralar, o günlere daha eskimiş, daha kurumuş, daha da onlarsız olarak çıkacak. O zamanları düşünmekten ölesiye alıkoyuyorum kendimi. Yapabildiğim tek bu.