Bekle.

Sonra kaybetmiş olabilirdik
Önemi olan bu değildi.
Önce bulmuş olmamız içimizi rahatlatmalıydı ve öyleydi.
Hem papatyaların kuruduğunu herkes bilirdi.
Dolunayda herkes daha iyi hissederdi oysa.
Sabah uyanmakla bir ilgisi yoktu gece uyumanın
Apayrıydı orada olmakla, burada hissetmek.
Mutluyken ağlayabiliyorsa insanlar, kaybettiklerini de bulabilirlerdi
Kitaplara sığdırılabiliyordu yaşam, kahve bitebiliyordu içtikçe,
Herkes biliyordu sahteliği, bilmemezlikten geliyordu gerçeği
Bir oyun, ancak bu kadar istekle sahnelenebilirdi,
Tesadüfüne bırakılıyordu beklentiler,
Akşama görüşecektik, hoşçakalacaktık ve büyüyecektik,
Bulunanlar ve kaybolanlar arasında sürecekti.
Hepsi buydu.