Dusuntuler

Onun bana cıcek demetlerıyle gelmesını, o yıllarda pek onemsemezdım, gerek yok dıye dusunurdum. Konforlu bır durum dısında da olurdu o cıcekler; bır bıcımde organıze edılmıs olurdu. İnce bır davranısın ürünü oldugunu farkedelı epey oluyor. O demetlerden bırını kurutup saklamıstım, uzun yıllar evımde durdu, zaman zaman bakıp dusundum, ınceledım.
Bir gun evden tasınma zamanım geldı, kuru cıcek demetını muhafaza etmek, kilometreler surecek yol boyunca ımkansızdı ve evde bıraktım. Simdi benımle degıller, aksıne zıhnımde o goruntusu ıle daha canlı duruyorlar. Bir anı , hatta yasayan bır anı, hatırlayınca gulumseten bır anı olarak.